impressie van de Klimaatmars door Annie Schalkwijk 

Op 10 maart was de grote klimaatmars in Amsterdam, georganiseerd door onder meer Milieudefensie, Greenpeace, FNV, DeGoedeZaak en de Woonbond. De Zen Peacemakers sloten zich aan. Annie Schalkwijk schreef een impressie met inbreng van de medelopers.

geen woord te verstaan maar de energie was enorm
In de stromende regen verzamelden we ons voor de Openbare Bibliotheek van Amsterdam. Het was niet echt een plek om onze intentie te delen, wat ik achteraf wel jammer vond. Als Zen Peacemakers zouden we met ruim 20 mensen lopen, inclusief mensen, die nog nooit iets met de Zen Peacemakers gedaan hadden. Niet iedereen was er, misschien schrokken mensen van deze barre omstandigheden. Bij de koffiecorner ontmoetten we de groep van Thich Nhat Hanh. Fijn om elkaar te ontmoeten en ons verbonden te weten. We gingen maar gewoon met de stroom mee. Om 12.30 uur op pad, al snel waren de groepen niet meer samen. Op de Dam stonden de Zen Peacemakers nog bij elkaar. Er was geen podium te zien en geen woord te verstaan van wat er gezegd werd, maar de energie was enorm bij deze 40.000 mensen. Zo lang stil staan was niet prettig, de mensenmassa kwam in beweging richting Museumplein. In no time waren wij als groep ook niet meer bij elkaar. Het mocht de pret niet drukken. Er waren grote waterplassen: wat was ik blij met mijn laarzen! 

schrijfcirkel
We hebben geen festiviteit op het Museumplein meer afgewacht. Het was ook echt geen weer voor een councilcirkel. Toen kreeg ik het plan om er een schrijfcirkel van te maken. Ik vroeg de deelnemers per mail te reageren op twee vragen: “Wat heeft de deelname aan de mars je gebracht?” en “Heb je een nieuw inzicht opgedaan over je eigen bijdrage aan CO2-reductie?”.
Er bleken niet veel nieuwe inzichten te zijn ontstaan. Wel had iedereen het thema weer meer in het bewustzijn gekregen, en ook het voornemen om stap voor stap door te gaan op de ingeslagen weg: het verkleinen van de individuele voetafdruk. Niemand nam elkaar de maat. Op de vraag wat de deelname je bracht kwamen veel mooie reacties binnen. Volgens de regels van de cirkel verwerk ik die anoniem. 

ontroering
“This was my first time demonstration with this amount of people without any violence. I have demonstrated in Syria, but unfortunately, we would be attacked and arrested by the Assad’s regime forces in minutes. I love photography and I always try to capture the moment in any place and situation, but the Climate March was different. I didn’t want to dive into the camera’s settings. I just wanted to live the moment!
I wanted to feel the unity of the people, all people. It was just captivating. Seeing people of different colours, faiths and age wanting the same thing, chanting for a better future, for freedom, was just eye watering for me. You would think that the rain has made it difficult, but on the contrary, the rain created some sort of atmosphere that got people even closer. Small music groups playing every now and then, children dancing in the rain, it was just mesmerizing. This was one of the best experiences that I have ever been through in my life. And no, I don’t regret not capturing the moment with a camera this time.”

“De goede gesprekken met onbekenden in de trein. De ontroering van het zien van de eindeloze stroom van mensen (met paraplu’s), die er allemaal voor gingen. De steun, die ik ervoer van het met velen zijn: ik zag hoe vervelend mensen de almaar stromende regen vonden, hoe koud sommigen het kregen. Ik voelde zelf mijn schoenen langzaam doorweekt worden, en ik kreeg het koud: en toch bleven we staan, en gingen we tenslotte lopen. Dat kwam vooral door samen.”

“Als ik heel eerlijk ben vraag ik mij af of ik gegaan zou zijn als niemand op mij wachtte en of ik op de Dam niet huiswaarts was gegaan vanwege het lange wachten in die regen en ook nog eens zonder de stimulans van wat er op het podium gebeurde. Het heeft mij ter plekke vooral een kritisch zelfonderzoek gebracht met betrekking tot mijn intrinsieke motivatie. Gelukkig kwam al lopend het besef dat ik onderdeel uitmaak van iets veel groters, iets belangrijks.” 

“Ik ga inzien dat de maat vol is. Actie is reactie. Zo lichaam, zo geest en omgekeerd. Wij zijn het milieu, het milieu is ons. In mijn omgeving dichtbij familie, vrienden en collega’s voel ik me vaak alleen staan met dit onderwerp. Fijn me gesteund te voelen door de Zen Peacemakers en de mensen die los-vast aanhaakten bij onderwerpen waar ik me bij betrokken voel.”

“Mijn voetafdruk behoort zeker niet tot de grootste. Geen auto, in mijn huis vind je vooral tweedehands spullen. Ik eet zoveel mogelijk vegetarisch en af en toe zondig ik. Uit gemakzucht, moet ik bekennen. Ik heb in mijn leven slechts 4 keer gevlogen. En koud douchen? Brrrr, nee hoor. Ik voel me wel altijd heel dankbaar voor die heerlijke warme waterstraal. Bewuster (plastic) verpakkingen vermijden kan nog wel beter.”

“Ik ging terug in de tijd toen ik als 11-jarige mee demonstreerde voor vrede in Vietnam en als 15 jarige meestreed met ‘de Kabouters’ voor het witte fietsenplan: een autoluwe stad en tuintjes op de daken van de weinige auto’s’ die er wel zouden rijden😊. Ik voelde dat idealisme van toen weer door me heen stromen.”

hartverwarmend
“Heel warm gevoel. Ook al raakten we elkaar soms kwijt tijdens de wandeling van de Dam naar het Museumplein, dat gevoel van verbondenheid met de andere deelnemers van de klimaatmars bleef. De wave van voor naar achter in de groep deelnemers en de muziek en dans langs en in de route gaf intens plezier. Dat mijn verkleumde handen aan het eind verwarmd werden, was hartverwarmend.”

“De deelname aan de mars heeft me vooral tot op het bot doen beseffen dat er veel kou bestaat. Dat wist ik al wel en ik wist ook dat ik bij het rijke deel van de mensheid leef. Ik genoot van het stevig door kunnen stappen, zodat dit wat warmte bracht. Geweldig vond ik de tractor die we passeerden vol met borden op de karren erachter, helemaal uit Brabant: een dorpje naast mijn dorpje. Hoera, er zijn ook boeren. Want in mijn familie leven genoeg mensen, waaronder boeren die cynisch, hard en boos zijn. Ik heb geleerd daar zeker niet naïef in te zijn. Ik blijf ze toch zien en van ze houden.”

“Het heeft me verbaasd hoe gelijkmoedig en vrolijk ik de hele dag bleef. Het was heel fijn samen op te trekken, te praten onderweg, rond te kijken, mee te doen met de gillende wave, en gewoon glimlachend samen op te lopen. Ik voelde me verbonden met jullie, met onze Zen Peacemakers-intenties, met degenen die allemaal meeliepen. Ik voelde een warm hart voor de aarde.”