Verslag van de Vluchtelingencouncil
– door Corinne Vullink –

Zondag 27 november j.l. heb ik voor het eerst deelgenomen aan een luistercirkel van de Zen Peacemakers. Het was een bijeenkomst voor mensen die zich, op welke wijze dan ook, betrokken voelen bij de vluchtelingen.

Nou, dat geldt zeker voor mij!
Op deze zonnige ochtend kon ik er op de fiets naar toe (het was in Utrecht) en trof aldaar 6 vriendelijke mensen. Onder het genot van (zelf mee gebrachte) hapjes hebben we geluncht met elkaar en werd er wat uitgewisseld over de verschillende initiatieven en activiteiten voor vluchtelingen in verschillende gemeentes.

Vervolgens begon het ‘officiële’ gedeelte. In een mooie ruimte zijn we begonnen met een half uur meditatie. Stilte en bezinning die een ieder op zijn/haar eigen wijze innerlijk vorm mocht geven.
Daarna was er de gelegenheid om te delen; om een ‘talking stick’ te pakken en te delen over wat je raakt in deze crisis, waar je tegen aan loopt en/of waar je blij van wordt. Geen hele verhalen maar dicht bij jezelf, vanuit je gevoel, je hart, op dat moment. De anderen luisteren en reageren niet. Heerlijk.

En hoe verbindend werkt het dan om de verschillende mensen te horen met ieder hun eigen inbreng! In alle eenvoud, diepgang en menselijkheid. Mensen die, net als ik, in alle oprechtheid hun weg gaan, niet de waarheid of alle antwoorden in pacht hebben maar zich openen en laten raken. Zichzelf tegenkomen in deze veelzijdige wereld, met hun verlangens en wensen, met alle verdriet en geluk van dien.
Het hele vluchtelingen gebeuren blijkt maar weer een mooie spiegel te zijn; van rauwe pijn tot prachtige liefde  Toen ik na drie uurtjes weer naar huis fietste voelde ik me dankbaar om daar weer in gekeken te kunnen hebben.

Dank cirkelgenoten voor deze ontmoeting in mede-menselijkheid en welkom aan een ieder die zich hierin aan gesproken voelt.
De volgende keer is op 15 januari, graag tot dan!