Trainingsdag Council rond vluchtelingen (20-11-15 in Hilversum)

– door Lucien Nenren Staarink-

Al een tijd lang heb ik het gevoel dat ik iets zou moeten doen om het lijden in de wereld te verzachten. Dat werd wat prominenter bij de retraite van Roshi Joan in 2014 en afgelopen maart nog meer toen ik jukai mocht ontvangen van Irène Sensei.
Bij mijn werk als mindfulnesstrainer merk ik dat het me veel energie geeft om mensen persoonlijk te helpen en het alleen al veel waard is om te luisteren naar hun ongemak of pijn of verdriet.

Na alle berichten over de grote stromen vluchtelingen lag het wel voor de hand om hier een steentje bij te dragen. Dus toen ik het bericht van Sensei hoorde dat er een counciltrainingsbijeenkomst zou komen voor het faciliteren van council voor mensen die met vluchtelingen werken, werd ik hier wel enthousiast van. Ik ben wel fan van de councilmethode en zelf had ik al een paar keer op oefenavonden met een council gewerkt, dus hier wilde ik graag wat meer over leren.
In de tussentijd kwam Petra Hubbeling langs op onze sangha-avond in Arnhem om te vertellen over haar leven en werk. Dus zodoende nam ik ook eens contact op met Petra en kwamen we al snel te spreken over Het Luisterend Oog, wat prominent op haar website stond. Dit is een chatservice voor mensen die op een of andere manier in isolement zitten. Ook dit sprak me erg aan en hiervoor heb ik mij intussen opgegeven als ‘luisteraar’.

Vervolgens kwam de councildag voor mensen die met vluchtelingen werken, in Hilversum. Voor mij is een dag als deze vooral leuk omdat ik weer bekende gezichten zie en ik het leuk vind om samen te oefenen, samen iets te doen. Mensen die ik ken uit Arnhem: mijn lieve Sensei, Sita, Mariet en Willemijn. Kim die ik in oktober op de Pauenhof ontmoet heb. Zen Peacemakers die ik ken uit Cadzand en Gent: Manu, Harriet en Annie. En Petra natuurlijk. Dan was er ook nog een studente van de Hogeschool Utrecht, Marit, die een minor mindfulness deed, waarvan ze Petra als docent kende. Heel erg gaaf om te horen dat de studenten die mogelijkheid krijgen. Dus daar heb ik even op doorgevraagd. Deze minor omvat de Mindfulness Based Stress Reduction, counciltraining en zelfs de mogelijkheid om op straatretraite te gaan met Petra. Hoe gaaf is dat, op een normale hogeschool?!

Na een voorstelrondje en uitleg over wat council is en hoe het gedaan wordt, gaan we een ronde doen waarbij de talking stick wordt doorgegeven. De vraag luidt: “Wat betekent veiligheid voor jou?” Sterke vraag, want er komen veel diverse dingen boven. Bij mij komt vooral boven de veiligheid die ik ontleen aan de groep mensen waar ik op dat moment bij hoor. En tegelijk de breekbaarheid daarvan. Wat als de groep zich ineens tegen me keert, of ik dat denk?

Na de lunch een tweede cirkel, die geleid wordt door Harriet en Annie. De vraag is hier wat je zou willen en kunnen doen voor de councils voor mensen die met vluchtelingen werken. En wat daarin je verlangen is. Alles goed en wel. Er wordt wat gegrapt over een pop die Bernie heet. Op mijn beurt vertel ik dat ik de vluchteling niet ken en wel zou willen kennen en ook dat ik een redelijk makkelijk leven heb juist daarom wat meer contact zou willen maken met het leed dat er is. Het lijkt me goed en leuk om na een tijdje, als ik er wat meer ervaring mee heb met een van de aanwezigen samen een council te leiden.

Dan is de beurt aan mijn lieve Sensei die ineens niet meer zo lief is. Wij zijn bezig met soft gedoe er moet actie komen, en wat kosten die vluchtelingen allemaal wel niet, … en ze is boos!
Goedgelovig als ik ben duurt het even voor ik doorheb dat het spel is. 🙂 Maar het gooit de energie om en dat vind ik wel sterk om mee te maken. Ja, het is soft en dat is goed soms. En ja, er zijn mensen die hier geen behoefte aan hebben en er zijn allerlei meningen en gevoelens die welkom zijn in de cirkel. Dus ben ik me bewust van de energie en het gevoel waar ik ingetrokken word als ik deelneem aan de cirkel? En ben ik me er gewaar van dat er ook gevoelens en meningen kunnen komen die haaks staan op hoe ik het ervaar?

De houding en mening van Sensei is natuurlijk mooi oefenmateriaal en het zorgt ervoor dat Harriet en Annie ingrijpen. Leerzaam, ook om hier nog over door te praten.

Tenslotte: Hoe nu verder?
Na een uurtje discussie wordt er besloten: Via-via mensen uit te nodigen die met vluchtelingen werken of mensen die zelf vluchteling zijn en Nederlands spreken. Een paar data vast te leggen begin volgend jaar. En rustig aan ‘gewoon’ te beginnen.
Of en hoe snel ik zelf een council zal leiden weet ik niet. Eerst er nog maar eens bijzitten. Verder wil ik ook zien hoe Het Luisterend Oog is.