Hoe spiritueel omgaan met ouder worden en ouder zijn
Een persoonlijk verslag over de bijeenkomst spiritualiteit en ouderdom van Ita Muller

De zon scheen door de jonge blaadjes aan de oude bomen van de ’s-Gravelandseweg in Hilversum toen wij naar De Kapel liepen om ons te bezinnen op het ouder worden. Heel toepasselijk, nodigde de eerste inleider (Divya Boon) ons uit vaak buiten in de natuur te zijn om er de universele levenscyclus te ervaren. Op elk moment van ons leven is dat van belang, maar speciaal en meest indringend als je in de oudste levensfase bent.

De volgende inleider (Herman van Keulen) legde nadruk op onze herinneringen, de mooie en vooral ook de pijnlijke. Hoewel wij die laatste hebben weggestopt, blijven ze ons toch beïnvloeden. Nu, in de ouderdom, wanneer verplichtingen en conflicten minder zwaar op ons wegen, kunnen we de tijd nemen om onze pijnlijke herinneringen toe te laten, te bekijken en te laten helen.

De laatste spreker (Daan de Bruijn) sprak o.a. over verandering als basisprincipe van leven. Laten we de vergankelijkheid van onze dierbaren en van onszelf tot ons door laten dringen als onontkoombare realiteit. Welke betekenis heeft dit erkennen voor onze huidige relaties en voor ons gedrag van vandaag?

In de luistercirkel bleek dat oud worden heel verschillende gevoelens oproept. Er is verdriet over verlies, blijdschap en dankbaarheid over wat nog overblijft, irritatie over lichamelijke en geestelijke beperkingen, angst voor de toekomst, verwondering over wat er allemaal gebeurt.

Kortom, ouderdom krijgt inhoud door ons verleden, door onze visie op de toekomst en onze waarneming van wat er nu in onszelf en om ons heen gebeurt. Waar het op aankomt is dat we ons nu, in deze levensfase, bewust zijn van deze verbindingen met verleden en toekomst. En er iets mee doen.