Verslag in de Soeploop
door Dirk Beemster
Na een kwartiertje wandelen vanaf station Sloterdijk langs verlaten kantoorkolossen en haveloze fabriekshallen belandde ik op het metrostation Isoleerweg, waar ik wachtte op een groepje Zen Peacemakers met wie ik samen de jaarlijkse soeploop zou ondernemen, een wandeling door Amsterdam van een kleine dertien kilometer langs drie rayonposten van het Leger des Heils, die zowel door langzame als rennende lopers voltooid kan worden en waarvoor de deelnemers sponsorgeld hadden verzameld, dat gebruikt zou worden om de kosten van de Soepbus, een busje met vrijwilligers en een pan met zestig liter soep, gemaakt op het rayonpunt Oostburg aan de Zeeburgstraat, dat elke dag langs een aantal vaste punten in de stad rijdt om daklozen en zwervers, meestal met verslavings- of psychiatrische problemen te voorzien van een heerlijke kom kerriesoep, boerengroentesoep, kippensoep of wat voor soep dan ook, maar zeker niet – dit even terzijde – de soep die door de Amsterdamse zendokookprinses Marianka wordt gemaakt, want die soep is absoluut onovertrefbaar, alhoewel een dakloze of een zwerver al blij genoeg is met de door de Soepbus verstrekte traktatie, die zoals eerder al vermeld alleen maar kan bestaan vanwege de donaties van betrokken mensen, waaronder zeker de leden van de Zen Peacemakers gerekend kunnen worden, daar zij die dag het hoogste sponsorbedrag inbrachten, de hoogte ervan is niet belangrijk, dat vereist de boeddhistische bescheidenheid, die ook tijdens de loop, waarvan de eerste tien kilometer in stilte en al mediterend afgelegd zou worden, gedemonstreerd werd, wat vooral tot uiting kwam bij de rayonposten, waar gestempeld werd, waar verfrissingen werden aangeboden en waar de zennies niet voordrongen en een voorbeeldig geduld hadden, ook omdat hun doel de weg zelve is, elke stap in het hier en nu van belang is en niet het eindpunt van de soeploop, het onlangs betrokken nieuwe gebouw van het Leger, dat ondanks het verlies van de legendarische majoor Bosshardt, engel van de nacht, nog altijd bruist en op allerlei wijzen de nooddruftige medemens een helpende hand toesteekt, wat geheel in overeenstemming is met de intenties van de Zen Peacemakers, geëngageerde boeddhisten, die niet alleen meedoen aan lopen voor het goede doel, maar ook aan zentrainingen, waarbij de deelnemers gedurende een bepaalde periode leven als daklozen en zich solidair met de thuislozen voelen, want solidariteit verbindt en is een manier om het lijden van alle levende wezens op te heffen, zoals de eerste Edele Waarheid van het boeddhisme luidt, een gelofte die in alle zentempels, zencentra en door veel zenstudenten thuis elke dag wordt gereciteerd, en die behoort tot de belangrijkste opgave voor de toegewijde leerling, omdat deze niet gelukkig zal zijn voordat andermans ellende, dat zich bij daklozen en zwervers duidelijk laat voelen, is opgeheven. Punt.