‘The Gate of Sweet Nectar’
verslag van de Zazenkai van Zen Spirit met Irène Kaigetsu Bakker Sensei

– door Hetty Bongers, Sangha-lid Zen Spirit, Arnhem –

De ceremonie “The Gate of Sweet Nectar” was het thema tijdens de Zen-dag op 19 juni in onze zendo in Arnhem.
De ceremonie zit vol rituelen, wat mij aanspreekt vanuit mijn katholieke achtergrond. Het is een belangrijk ritueel voor Zen Peacemakers (waar Zen Spirit bij aangesloten is) om niets en niemand buiten te sluiten en de eenheid te beseffen en ervaren met alles wat is. Om van daaruit alle aspecten van dit leven, het lijden en ons mens-zijn te voeden en te omarmen. Het voeden van alles wat behoeftig, verstoten is zowel in onszelf als anderen.

We nemen aan dat de ceremonie teruggaat tot de tijd van de historische Boeddha. Anada had namelijk een akelige droom, waarin hij zijn overleden moeder ondersteboven in de hel zag hangen. Boeddha raadde aan deze ceremonie te doen om vrede te brengen aan haar en alle lijdende wezens. De ceremonie raakte in de vergetelheid. Bernie Glassman kwam er door Maezumi Roshi mee in aanraking en zong hem lange tijd in het Japans. Hij heeft dit ritueel weer nieuw leven in geblazen in een uitgebreidere vorm zoals deze bij Zen Peacemakers en bij Zen Spirit wordt gedaan.

Zelf heb ik de ”The Gate of Sweet Nectar” of KanRoMon al eerder mee gemaakt: in de sangha in Groningen en ook tijdens de jaarlijkse Zen Spirit sesshin in de Pauenhof stond hij op het programma. Dit keer was de ervaring intenser voor mij, ik werd meer doordrongen van de betekenis van de ceremonie en de rituelen. Dit had vooral te maken met het programma tijdens deze ééndaagse retraite.
In de ochtend tijdens de dharma-talk heeft Irene Sensei de ceremonie uitgelegd en vertaald. Hierdoor werd de betekenis duidelijker. Door de vertaling en de uitleg ging de ceremonie meer leven voor mij. De inhoud van de liederen, de intentie, wat we eigenlijk zingen en reciteren kreeg hierdoor meer diepgang. Engels is niet mijn moerstaal, maar via Petra Zenryu kreeg ik de Nederlandse vertaling van Frank De Waele Roshi, waardoor ik de inhoud beter begrijp.

De dag voor de retraite hebben we met een groepje sangha-leden die bekend waren met “The Gate of Sweet Nectar” geoefend en mocht ik op de magukyo een deel begeleiden. Het bespelen van dit instrument vraagt aandacht in het hier en nu, een extra oefening voor mij. De magukyo is een prachtig instrument, door het geluid en het mooie materiaal waar uit het is gemaakt.

De ceremonie tijdens de ééndaagse retraite verliep best goed en harmonieus, ondanks dat veel deelnemers van de retraite het voor het eerst meemaakten. De opening door Yodo met de bellen en belletjes, in samenspel met Sensei, het offeren van de wierook, de buigingen naar boeddha, het aanroepen van de manifestatie van de bodhisattva’s en vijf Boeddha families, het ontwaken en uitnodigen van de hongerige geesten, één zijn met de boeddha’s, het offeren van eten in 3 kommetjes, het zingen in het onbekende Japans en Sanskriet.

De opmerking van Sensei: “Laat je lichaam het werk doen, denk niet na, je kunt het toch niet allemaal onthouden” en daardoor helemaal in het hier en nu zijn, in dit moment, het maakt niet uit als je een toon vergeet. Dat heeft er toe bijgedragen dat het vloeiend verliep, zonder steeds na te denken. En dan even lekker uit je dak gaan na “Ik ben de Boeddha’s en zij zijn mij”, de blijdschap aanzetten met allerlei instrumenten. En tot slot de toewijding waarbij de verdiensten worden doorgegeven, een prachtige tekst.
Het slotvers: “Dit is ons leven, de duur onzer dagen. Dag en nacht, bezinnen wij er ons op”.
Zo mooi en het zit nog steeds in mijn hoofd en ik kan het de hele dag blijven reciteren.

En de bewondering voor Hella Yodo, Marianne Kakuon en Greta Etsudo en alle sangha leden, zo mooi harmonieus met elkaar. Het is een bijzondere ceremonie die steeds verder beklijft en betekenis krijgt voor mij.
Het past in alle tijden en zeker in deze tijd met alle vluchtelingen die snakken naar gevoed worden met ‘zoete nectar’ en allen die door een hel gaan en die ‘hongeren’ naar vrede.

Ik eindig met het lied waarmee ”The Gate of Sweet Nectar” begint:

Calling out to hungry hearts. Everywhere through endless time.
You who wander, you who thirst, I offer you this bodhi mind.

Calling all you hungry spirits. Everywhere through endless time.
Calling all you hungry hearts. All the lost and left behind.

Gather round and share this meal. Your joy and sorrow, I make it mine.