Tell Me Your Story

bezoek aan de tentoonstelling, door Petra HubbelingAt Segregated Drinking Fontain Mobile, Alabama 1956, Gordon Parks – Tell Me Your Story

Petra, Annie en Dorine bezoeken de KunsthalkAdE in Amersfoort voor de tentoonstelling Tell Me Your Story, 50 kunstenaars over 200 jaar Afrikaans-Amerikaanse schilderkunst.

100 jaar storytelling in Afrikaans-Amerikaanse kunst: na een blik op de lijst met kunstenaars realiseer ik mij dat het allemaal nieuwe namen voor mij zijn. Ik ken er geen een, niet eens van naam.Nu ben ik niet een echte kunstkenner, maar ik realiseer mij dat ik eigenlijk maar heel weinig weet van Afrikaans-Amerikaanse schilderkunst.  Afrikaans-Amerikaanse muzikanten en schrijvers uit dezelfde tijdsperiode zijn voor mij wel bekend.

bezinning

Het bezoek aan deze tentoonstelling stond gepland als bezinningsdag voor de Zen Peacemakers in mei jl. Als bestuur hadden we er een heel programma om heen gebouwd om ons bewust te worden van de verhalen die we daar zouden zien/horen en onze eigen verhalen.

Corona deed zijn intrede en de bezinningsdag ging niet door. Maar toen de KunsthalKAdE haar deuren weer opende  en de tentoonstelling verlengde besloten Annie Schalkwijk en ik er samen naartoe te gaan. Geen Zen Peacemakers-activiteit, maar wel een bezinning. Dorine Esser sloot zich bij ons aan.

Tell Me Your Story. Al in de eerste zaal waarin de Harlem Renaissance generatie werd getoond zag ik vergelijkingen met de verhalen die ik ken vanuit de Auschwitz-retraite. De ontmenselijking, het sadisme, het machtsmisbruik en net als in Auschwitz vroeg ik mij af: “Hoe is dit mogelijk?” Auschwitz heeft mij geleerd dat wij allemaal een Hitler in ons hebben en zo hebben wij ook allemaal een slavendrijver in ons. Onze (zen)beoefening leert ons om hier naar te kijken en hiermee om te gaan.

Hoe verder ik  in de tentoonstelling kom, hoe meer ik mij afvraag wat mijn verhaal nu is. Ik word mij steeds bewuster van mijn privileges. Van mijn rijkdom geboren te zijn in een westers rijk land. Van mijn privilege om als witte vrouw geboren te zijn. En het is allemaal zo normaal voor mij dat ik het te vaak als vanzelfsprekend ervaar. Niet alleen deze tentoonstelling, maar ook de  Black Lives Matter beweging schudden mij steeds meer wakker. 

Ik realiseer mij na het bezoek aan de tentoonstelling hoeveel ik niet zie omdat ik er geen weet van heb. Onwetendheid is een van de drie vergiften van de geest, volgens het Boeddhisme. En onwetendheid, leren wij, is een heel hardnekkig vergif, een vergif dat ons de illusie van afgescheidenheid geeft.

En afgescheidenheid loopt als een rode draad door deze tentoonstelling.

Van de tentoonstelling Tell Me Your Story 

Maar het feit dat ik onwetend ben en dingen niet zie, betekent niet dat het er niet is. Ik voel me dankbaar dat ik via de Zen Peacemakers kennis gemaakt heb met de 3 tenets (Not-knowing, Bearing Witness and Action coming from Not-knowing and Bearing Witness) en dat ik het een belangrijke dagelijkse beoefening heb mogen maken. Maar ik realiseer mij ook dat ik er nog lang niet ben en nog een lange weg te gaan heb: een weg met vallen en opstaan, een weg met fouten en excuses.
Dat de tentoonstelling veel losmaakt delen we  in de council cirkel die we na afloop  in het Café van de KunsthalKAdE houden.
Als ik mijn verhaal moet samenvatten is mijn verhaal het verhaal van een zondagskind en dat kunnen veel van de kunstenaars uit deze tentoonstelling en de mensen uit hun kunst niet zeggen.

Wat is jouw verhaal?
Het thema heeft me geraakt, Annie en ik hebben besloten om hier in de loop van het jaar vaker aandacht aan te besteden.