Nasty. Nasty.
– door Leonie van der Plas –

Waarschijnlijk weet je ongeveer wat dit betekent. Het lukt me niet om even snel een helder Nederlandse equivalent te noemen voor dit woord. Volgens het internetwoordenboek waar ik wel eens op kijk zijn het er heel wat: naar, slecht, laag, gemeen, lelijk, kwaad, vervelend. En nog een flinke rij woorden die je niet naar je hoofd geslingerd wilt krijgen. Verkeerd, akelig, stout. Waarvan je je misschien ook had voorgenomen om ze een ander niet naar het hoofd te slingeren. Beroerd, onaangenaam, vals. Ik noem ze hier niet allemaal.
Het woord onconventioneel staat er niet tussen. Terwijl dat eigenlijk wel zou mogen. Als je conventies wilt loslaten, krijg je namelijk regelmatig dergelijke predicaten naar je hoofd geslingerd. Als meisje wel in elk geval. En als volwassen vrouw ook. Een man is eerder… koppig of zo, lomp, een ongelikte beer. Een man krijgt meestal andere woorden.
Dit soort beoordelingen houden je mooi in de pas. Dat is de bedoeling ook. Wel zo goed voor de lieve vrede. Toch? Tenminste… ik heb de neiging om te denken dat lieve vrede in dit geval betekent dat iedereen van alles slikt en onder het tapijt moffelt om vooral geen ongemakkelijke situaties aan te hoeven gaan.

Nu een sprong naar het veranderen van de wereld. Een beetje wereldveranderaar gaat al snel in tegen wat iedereen normaal vindt. Los van de vraag of je weet waar en hoe je wilt beginnen met het veranderen van de wereld, maakt alleen al dit afwijken van de norm dat je het moeilijk kan vinden om eraan te beginnen.
Ik wil tussendoor opmerken dat uiteindelijk elk levend wezen, gewoon door het proces van leven, de wereld voortdurend meehelpt veranderen; hierboven en hieronder heb ik het natuurlijk over de wat meer bewuste vorm van veranderen, namelijk door het maken van bepaalde bewuste keuzes.
Wanneer je uit je hart probeert te leven, waardoor je soms onconventionele keuzes maakt, kan dat subversief worden opgevat. Het gaat immers tegen de gevestigde orde in, tegen de krachten die willen dat alles blijft zoals het is. Dat kan ook niet anders, anders verandert er niks natuurlijk. Soms is er aardig wat moed nodig om uit de pas te durven lopen. Dit geldt trouwens niet alleen voor wereldveranderaars.
Het woord ‘nasty’ dook ook op als predicaat voor Hillary Clinton tijdens de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Het is je misschien niet ontgaan: haar tegenkandidaat noemde haar zo. Hij won later op wonderbaarlijke wijze de verkiezingen. Misschien is er niks wonderbaarlijks aan, misschien wilden we gewoon te graag geloven dat hij niet kón winnen, en hebben we met te veel mensen zitten slapen. Het leek in elk geval alsof nogal wat mensen wakker schrokken toen de duidelijk werd dat de uitslag maar één kant op kon gaan. Er was de schok van de overwinning van Donald Trump, maar er was ook de schok over de toestand van de wereld. Wat gaat er allemaal op ons af komen? Inktzwarte scenario’s op heel veel vlakken. Intussen hebben we al verhalen kunnen horen van misdaden jegens minderheden – alsof sommigen vinden dat tegen hen nu alles geoorloofd is.

Heel veel mensen vinden natuurlijk al jaren dat het ‘beter’ moet in de wereld. Daar was geen Trump voor nodig. Eerlijker bijvoorbeeld. En weg met allerlei -ismes. Meer in harmonie met de natuur leven en produceren (voor zover dat produceren überhaupt nodig is). Misschien breken we ook al jaren ons hoofd over ‘het systeem’, hopen we bij te kunnen dragen aan een paradigmaverschuiving. Er zijn politieke ontwikkelingen die ons zorgen baren, bijvoorbeeld mensen die alleen nog met argwaan naar de ‘ander’ kijken, steeds weer nieuwe kloven die zich in het sociale landschap een weg banen…

Voor Joan Halifax, Allison Draper en Petra Hubbeling was duidelijk dat het tijd was voor de Nasty Buddhist Women. Een platform voor ieder mens, van alle gezindten of geslachten, die zichzelf als ‘change agent’ wil opvoeren.
Al meteen de eerste dagen werd het platform door veel van de deelnemers met groot enthousiasme ontvangen.
Ik merkte bij mezelf al meteen dat het ‘werkte’. Ik leer meer mensen kennen die een beetje denken zoals ik. Door de dingen die ik van anderen hoor, en tegenkom, blijf ik wakker. Ik merk dat ik het makkelijker vind om de moed bij elkaar te rapen om te gaan staan voor wat ik belangrijk vind. Door wat ik hoor leg ik soms nieuwe verbanden. En ik hoop dat door dit initiatief, en soortgelijke initiatieven, meer mensen voor hun hart durven te kiezen. En dat dat kiezen voor het hart steeds minder ’tegen alles in’ wordt. Ik hoop dat steeds meer mensen in beweging durven te komen.

Het platform is nog bezig om precies te kijken waarvoor ze wil staan. Het lijkt erop dat handelen vanuit het hart, verbinding zoeken en het niet-weten belangrijke terugkerende pijlers zijn.
En dat nasty? Ik geloof dat het te maken heeft dat we voor lief nemen dat we soms nasty genoemd worden – het hoeft niet erg te zijn. Neem het als geuzennaam. Het betekent misschien dat datgene wat je doet, iemand een ongemakkelijk gevoel bezorgt. Het betekent misschien dat je een verandering in beweging zet.