Straatretraite Keulen, door Petra Hubbeling
Petra Hubbeling is Zenpeacemaker. Zij woont en werkt de helft van het jaar op Upaya in New Mexico en de andere helft in Nederland. Petra organiseerde in mei 2019 een straatretraite in Keulen voor vrouwen.
Als je vertelt dat je met alleen vrouwen de straat op gaat hebben veel mensen de indruk dat dat gevaarlijker is dan een straatretraite met ook mannen. Mijn ervaring is dat de straat goed voor vrouwen zorgt. Je wordt veel meer gewaarschuwd voor de gevaren en je krijgt adviezen waar wel en waar niet heen te gaan. Mensen bieden je een slaapplaats in hun woning aan en daar hebben we ook deze keer voor één nacht gebruik van gemaakt
De straatretraite naar Keulen werd mijn zevende straatretraite. In 2013 deed ik voor het eerst mee met een straatretraite in Brussel. Dat was een ‘vereiste’ om de Zenpeacemakersvoorschriften te ontvangen. De straatretraite liet zo’n diepe indruk op mij achter dat ik besloot om, als het kan, jaarlijks een straatretraite te doen. Deze straatretraite was mijn tweede straatretraite met alleen vrouwen.
harder
Bernie Glassman heeft ooit gezegd dat de straat je alle ingrediënten biedt die je nodig hebt. En dat kan ik alleen maar onderschrijven. Maar je moet er wel open voor staan en de ingrediënten zien.
Ondanks alle ingrediënten is het leven op de straat hard. Veel van de dakloze mensen hebben ook te maken met verslaving of psychische problematiek en dat maakt de straat nog harder. Onze maatschappij draagt steeds minder zorg voor deze groep mensen dus je ziet het aantal mensen op de straat uitbreiden. Daarnaast zie je dat de plekken waar de daklozen kunnen slapen (parkeergarages, winkelportieken etc.) ‘s nachts steeds vaker afgesloten worden door hekken. Een groeiende groep mensen, minder plaatsen om te verblijven: het leven op straat gaat steeds harder worden. En dat heb ik dit keer meer ondervonden dan vorige keren.
De straatretraite is voor mij het beoefenen van de drie intenties zoals die door Bernie Glassman geformuleerd zijn:
- Not-knowing: met een open mind de straat opgaan. Geen oordelen over de daklozen, niet over de situatie en niet over mijn beoefening op de straat.
- Bearing Witness: één worden met de situatie. Voor 5 dagen onder het vernis van de samenleving kruipen en kijken wat dat met mij doet. Hoe word ik behandeld en hoe behandel ik de ander.
- Action: welke actie komt er voort uit not-knowing en bearing witness, de toekomst gaat het uitwijzen. Tot nu toe alleen nog maar het laten indalen van de ervaring.
vrijheidsgevoel
Net als de vorige keren heb ik ook dit keer de vrijheid van de straat ervaren. Grote delen van de dag loop je zonder doel door de straten. Het maakt niet uit of je links gaat of rechts gaat. Dit ultieme gevoel van vrijheid heeft tot nu toe nog geen enkele andere retraite mij geboden. Het is moeilijk om woorden te geven aan dit vrijheidsgevoel. Zen meester Jizo’s opmerking: “Not-knowing is most intimate” benadert het gevoel van vrijheid voor mij het beste.