Aanvaarden: elke dag opnieuw.
– door Nico Goethals –

Ik zou zo graag eens uit mijn lijf willen kruipen
Zomaar … voor 1 keer
Gewoon om te ervaren hoe het voelt om alles te kunnen
En even geen pijn te hebben
Want … dat weet ik niet meer

Mijn naam is Nico Goethals. Ik ben 43. Ik ben papa van Jona en Leon, twee fijne rakkers. Ik ben gepassioneerd door muziek en ben zenstudent. En ik ben 13 jaar chronisch pijnpatiënt, het gevolg van een ‘freak’-accident met mijn motor, in de zomer van het jaar 2004. Die zomer – volop in de Gentse Feesten – maakte een cesuur in mijn leven. Ik werd aangereden op de pechstrook, toen ik in panne stond met mijn motor. De tien seconden vlak na de aanrijding hebben mijn leven voorgoed veranderd. Ik draag sindsdien een prothese. Dat op zich is niet onoverkomelijk. Wat mijn leven van toen af heeft bepaald, zijn de chronische zenuw- en stomppijnen. De eerste jaren na het ongeval noem ik mijn Rocky-fase. Het waren jaren van bewijsdrang, van per se te willen tonen wat ik nog allemaal kon, waar ik als jongeman toe in staat was, zelfs zonder een onderbeen. Ik heb na enkele jaren beseft dat ik roofbouw pleegde op mijn lichaam. Mijn lijf had zorg en aandacht nodig, geen bijkomende uitdagingen. Vijf jaar geleden kwam ik in contact met het zenboeddhisme. Naast alle therapeutische benaderingen en westerse medicatie heb ik in de zen vooral gevonden wat ik tot dan toe nog steeds miste: een manier om met die dagelijkse pijn te leren leven en die te aanvaarden. De lezing van 7 april aanstaande gaat over de weg die ik tot nu toe bewandeld heb. U bent van harte welkom.

Ik heb geen grote stellingen te verkondigen over chronische pijn of over het zenboeddhisme, maar ik ben er wel van overtuigd dat de combinatie van beide me tot een aantal nieuwe inzichten heeft geleid. Hoe ga ik vanuit een boeddhistisch perspectief om met pijn? Wanneer volstrekt niets werkt, wat doe je dan?
De drie intenties van de Zen Peacemakers vormen de basis voor het leren omgaan met mijn pijn. Het is een pad waarbij aanvaarding en loslaten telkens opnieuw een uitdaging vormen om verder te gaan.
Ik hoop dat deze avond een inspiratiebron mag zijn voor iedereen en meer bepaald voor mensen met chronische pijn en dat we samen ondanks alle lijden, toch verder kunnen gaan … voorbij de pijn.

Gate gate paragate parasamgate bodhi svaha
Gegaan, gegaan, voorbijgegaan, volledig voorbijgegaan, ontwaakte geest, zo zij het.
Uit: de Maha Prajnaparamita, de Hartsoetra

Artikel over Nico Goethals in magazine Psychologies
Website van Nico Goethals http://voorbijdepijn.com