Huiskamerontmoetingen, door Annie Schalkwijk
Annie Schalkwijk volgde de training Leven met Sterven bij Irene Kyoyo Bakker en kwam zo in aanraking met zenmeditatie en met de Zen Peacemakers. Ze was de eerste voorzitter van de Zen Peacemakers Lage Landen en organiseerde een aantal huiskamervieringen. Annie zocht een iets andere vorm.
Tijdens de huiskamervieringen die we hielden in Hilversum bleken de meditatie en de luisterkring niet te passen bij de groep christenen, moslims, en niet-kerkelijken die kwamen. Er ontstond te weinig interactie en er was ook te weinig verbinding, Misschien was de opzet te specifiek zen? Na enig zoeken en aftasten, ben ik gestart met het Diner Pensant. Tijdens mijn zoektocht merkte ik dat ik vooral begrip voor elkaars verschillende achtergronden wilde bevorderen en gemeenschapszin. De praktijk van mijn eigen zenpad en beoefening leek daarom te vragen.
afhankelijkheid – onafhankelijkheid
Samen een maaltijd delen werkt verbindend, en om die maaltijd heen is een programma ontstaan. Er zitten stiltemomenten in en elementen uit de luistercirkel. Afgelopen augustus was de eerste bijeenkomst met het thema afhankelijkheid – onafhankelijkheid.
Concreet zag die eerste avond er als volgt uit:
- een geleide stilte
- uitleg luistercirkel
- je zegt je naam en hoe je erbij zit, in termen van het weerbericht
- je vertelt of afhankelijkheid of onafhankelijkheid je eerste voorkeur heeft (we reageren niet op elkaar)
- soep
- vertel waarom jij koos voor je woord, hoe verhoudt je woord zich tot de tegenpool? (we
- reageren niet op elkaar, net als in de luistercirkel)
- tijdens de hoofdmaaltijd gaan we in gesprek met elkaar en bevragen we elkaar
- bij de koffie en thee evalueren we
- na een stiltemoment keert ieder huiswaarts.
De maaltijd is vegetarisch, alcoholvrij en feestelijk. Verschillende mensen verzorgen delen van de maaltijd. We gaan eens per zes tot acht weken bijeen komen. En omdat we elkaar beter willen leren kennen, laten we voorlopig geen nieuwe mensen toe.
Deze eerste avond waren we met 13 personen, dat was een beetje veel. Er waren mensen die een christelijk pad volgen, een islamitisch- of boeddhistisch pad en er waren ook niet-kerkelijken.
Het was boeiend om van elkaar te horen welke woord van de twee de voorkeur ieder had en waarom. We voerden intensieve gesprekken. Behalve vruchtbaar, was deze avond ook gezellig. Iemand zei over deze avond: “Elkaar ontmoetend worden wij gezegend”.
zwart hart en wit hart
Intussen oktober geworden, is er ook een tweede avond geweest, nu met elf personen. Ik nam de evaluatie van de vorige keer als uitgangspunt voor het thema. De vraag luidde nu: “Wat betekent het voor jou gezegend te zijn?”. De opzet van de avond had ik vergelijkbaar gehouden met de vorige keer, en de voorbereiding deed ik met Khaled.
Toen ik aan het begin van de avond iedereen vroeg om stil te staan bij de oplaaiende oorlog in Syrië, het leed wat er geleden wordt en de gevolgen voor onze tafelgenoten, ontspon zich daarna een levendig gesprek over de situatie. Het bleek voor ieder goed om het programma te laten voor wat het was en door te gaan met het gesprek.
De vraag wat het betekent om gezegend te zijn, is ondertussen zeker aan de orde geweest. Ik wil jullie de bijzondere woorden van een Syrische vrouw niet onthouden. Ze spreekt nog beperkt Nederlands, ze vertelde over het zwarte en het witte hart. Met het zwarte hart bedoelde ze de pijn, verdriet, en de boosheid, die ze allemaal heeft ervaren. En ze vertelde ook dat ze weer in contact is met haar witte hart en hoe belangrijk ze het vindt om, ondanks alles, in verbinding te blijven met het witte hart. Hoe gezegend ben je dan! Het maakte diepe indruk op ons, Nederlanders.
Na deze twee avonden wil iedereen graag nog even door; dit jaar gaat er nog een avond komen. De locatie blijft Hilversum, de opzet globaal hetzelfde. De deelnemers willen nog meer bijdragen aan de verzorging van de maaltijd. We lijken te groeien naar een heuse kleine gemeenschap met begrip, erkenning en respect voor onze overeenkomsten en verschillen. Wat een rijkdom.