de wereld begint aan de andere kant van je voordeur
Column door Maarten Olthof
Ik ben in 2020 naar Deventer verhuisd. Toen ik mijn hond Lotus uitliet in het plantsoen, zag ik buurtgenoot Dorien zwerfvuil oprapen. “We moeten de buurt toch een beetje schoonhouden” zei ze. Ik maakte haar een compliment en we raakten aan de praat. Ze vertelde dat ze een Gekke Henkie is, omdat zij opraapt wat andere gemakzuchtig op straat of in de natuur gooien. Ik vroeg toen of ze dan niet eigenlijk een Gekke Henka is. Ze moest vreselijk lachen. Dorien prikt samen met een paar buurtgenoten vuil, en dat doet ze al jaren. Ik vond het een geweldig initiatief en vroeg Dorien of ik mij bij de Gekke Henkies aan kon sluiten, samen met mijn man Arnoud. En zo prikken wij nu een paar keer in de maand mee. Of eigenlijk grijpen, want de gemeente heeft ons hiervoor vuilnisgrijpers gegeven. En Lotus loopt natuurlijk mee.
v.l.n.r. Maarten, Lotus, Dorien, afvalcontainer
vuilniszakken
Het is ongelooflijk wat we tijdens onze ronde allemaal verzamelen. De container op de foto gaat meestal ruim vol met veel plastic, flessen en blikjes, maar ook halve bakken frites en soms zelfs een halve barbecue. Regelmatig stuiten we op gevulde vuilniszakken. Ik denk niet dat dit alleen maar gemakzucht is. Ik moet er niet aan denken om mijn vuilniszakken in het donker de bosjes in te moeten sjouwen. Voor een deel wordt met deze vuilniszakken armoede zichtbaar. Ik woon in de buurt van een armere wijk en ik realiseer me dat de kosten van afval voor sommige minimumhuishoudens een probleem is. Dat je die kosten kunt drukken door afval te scheiden maakt het er voor sommigen niet gemakkelijker op.
De met vuil gevulde container komt de gemeente de volgende dag ophalen. Tussen de struiken vinden we af en toe een fiets, vaak gestolen natuurlijk. Daarvoor bellen we dan de politie.
Lotus levert ook haar bijdrage. We hebben samen afgesproken dat ze niet op of net langs het pad poept, maar wat verder weg tussen de struiken of bladeren. Zo kan haar baasje zijn biologisch afbreekbare poepzakjes in zijn achterzak houden. Voor noodgevallen neemt hij wel een schepje mee. Hij heeft uitgerekend dat, omdat Lotus zeker tweemaal per dag poept, zij hiermee meer dan 700 zakjes uitsparen! Overigens is Lotus verder dan haar baasje: ze is al jaren niet alleen vegetariër, maar ook vegan. En ze gedijt daar goed op! Ze eet alleen biologisch. Als ze op het veld levendig achter de bal aan springt, lijkt ze uit te willen blaffen: “Volg mijn voorbeeld!”
vegan Lotus poept alleen tussen de struiken
Onderweg groeten we iedereen die ons pad kruist. Ik moet denken aan wat dorpsgenoten in Afrika zeggen als ze iemand tegenkomen, niet “Hoe is het met je” maar “Hoe is het met ONS”. Ubuntu noemen ze dat: ik ben omdat wij zijn, ik ben mens door andere mensen. Maar dat betekent dus ook dat andere mensen mens zijn door mij.
knipoog
Voorbijgangers roepen ons vaak complimentjes toe (zoals ik dat bij Dorien ook had gedaan) of geven aan dat zij dit eigenlijk ook zouden moeten doen. Ik loop af op een groepje jongens die bij een bankje bier aan het drinken zijn, blikjes op de grond. Ik vraag ze: “Hebben jullie nog afval, dan kan ik dat meteen meenemen”. Beleefd en enigszins gegenereerd rapen ze de blikjes op en overhandigen die aan deze Gekke Henkie. Ik bedank ze met een vette knipoog en lachend nemen ze afscheid. Het zijn dit soort gesprekjes die ertoe doen. De actie doet zijn werk, hopelijk. In ieder geval wordt de buurt er schoner door. Na afloop drinken we bij één van ons chocolademelk. Het is fantastisch om te merken hoe verbindend deze eenvoudige klus werkt. Niet alleen binnen ons clubje, maar met veel mensen in de buurt.
werken aan de takkenril
Samen met een andere groep onderhouden we een natuurgebiedje in de wijk. De gemeente had dit willen platgooien maar de buurt heeft het weten te redden van kaalslag. Anders was het nu een eenvoudig te onderhouden grasveldje geweest. Nu doen wij het onderhoud. Elke winter knotten we wilgen en snoeien we bramen. De takkenril die het gebiedje wat beschermt tegen inloop werken we bij met wilgentakken die we gesnoeid hebben. Zo krijgt de natuur een kans, vogels vinden er nestgelegenheid en insecten kunnen er schuilen. Er hebben zelfs zwanen gebroed. Tijdens onze werkdagen zorgt de een voor koffie en taart, een ander voor soep met brood en weer een ander voor een borrel, om de kou door te komen 😀.
simpel
Eigenlijk is het zo simpel: een activiteit vlak bij je huis die niet eens zoveel tijd kost en die je even uit je hoofd haalt en vanachter die computer vandaan. En waar de buurt wel bij vaart. Er zijn door heel Nederland mensen actief in hun wijk. Gemeenten willen graag ondersteuning bieden. En is er geen groepje in je buurt? Dan begin je gewoon zelf. Denk maar eens aan Greta Thunberg. En dan moet je eens zien hoe snel er zich mensen bij je aansluiten! De wereld begint aan de andere kant van je voordeur: in je woonwijk!
Lotus, Maarten en Arnoud: Gekke Henkies