Vluchtelingencrisis: Crailo noodopvang of AZC?

– door Annie Schalkwijk –

In eerdere nieuwsbrieven is al informatie gedeeld rond de vluchtelingenopvang Crailo (in ’t Gooi). Kort de historie:

Nadat er 100 bewoners naar diverse plekken heen en weer verplaatst waren, hebben ze een half jaar in Crailo gewoond. Daarna is de groep over het hele land verspreid in Proces Opvang Locaties (POL’s) terecht gekomen, zoals in april in deze nieuwsbrief werd beschreven. Nieuwe mensen stroomden in en de noodopvang werd een Asiel Zoekers Centrum (AZC), bedoeld voor asielzoekers waarvan de procedure was begonnen of voor statushouders (mensen die hun verblijfstatus voor vijf jaar gekregen hadden) die nog geen huis hadden gekregen. De statushouders mochten, als ze dat wilden, naar Crailo terugkeren. De lokale politiek heeft zich er sterk voor gemaakt. Aan het einde van deze zomer zouden er 300 bewoners zijn en vóór het einde van het jaar 600. Niets is er daarvan terecht gekomen….

De samenwerking tussen het COA en ons als vrijwilligers was ook niet vlekkeloos verlopen, zoals te lezen was in de nieuwsbrief van juni. Het COA werkte ons tegen toen we de kick off party ‘meeting with Crailo’ wilden houden om AZC-bewoners met buurtbewoners in contact te brengen. Uiteindelijk moesten we de bijeenkomst op de parkeerplaats houden. Hoe is het mij sindsdien vergaan? Lees verder →

Actievoeren of lijdzaam toekijken?

– Het COA is niet de vijand

– door Harriet Marseille –

Op 6 juni stond in de NRC-next een artikel met als kop: ‘Het COA maakt een einde aan de vrijheid.’ Het stuk gaat over de asielopvang Crailo, waar Zen Peacemaker Annie Schalkwijk al een aantal keer over geschreven heeft (en ook deze nieuwsbrief bevat weer een bijdrage van haar hand). ‘Bij de asielopvang in Crailo waait een nieuwe wind, sinds het COA het beheer heeft overgenomen van het Leger des Heils. De vrijwilligers hebben het gevoel dat ze aan de zijlijn komen te staan,’ aldus Ingmar Vriesema van de NRC. Klik hier voor het hele artikel.

Ik bel Annie op, wil weten wat er is gebeurd. Ze heeft het zwaar gehad de afgelopen tijd en is hard toe aan een time-out. Alle activiteiten die ze als vrijwilligers met de bewoners wilden ondernemen, leken keer op keer haast gesaboteerd te worden door medewerkers van het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers). Hoewel Annie zeer goede contacten heeft met de bewoners en ze hen zeker niet in de steek wil laten, trekt ze het niet meer. Ze moet nu echt even afstand nemen. Lees verder →

Noodopvang vluchtelingen Crailo, vervolg
– door Annie Schalkwijk –

Van de honderd bewoners die vanaf oktober 2015 op Crailo verblijven zijn er vijfenzeventig naar drie verschillende POL ‘s (proces opvang locatie) gebracht. Hier begint de start van de procedure. De eerste groep, zie ook vorige verslag, vertrok op dinsdag 15 maart. En er gebeurde niks! Ons kwam ter ore dat er nog gewacht zou moeten worden tot 30 mei. Dit is niet een beetje schokkend maar zeer! Dat één van de bewoners woedend werd kan ik me levendig indenken. Er valt in die POL ’s niks te doen, er zijn geen scholen. Waarom zo overhaast vertrokken uit Crailo?

Voor de kerngroep vrijwilligers weer aanleiding om het opvangverbond te informeren, woordvoerder de burgemeester van Laren. Ik kan niet anders zeggen dan dat de lokale politiek haar uiterste best doet om invloed aan te wenden waar mogelijk. Lees verder →

Achter de lijn

– door Harriet Marseille –

De rood-wit gestreepte plastic lijn scheidt Theo en mij in de emergency room af van de vluchtelingen in de terminal E2 in de haven van Piraeus. Talloze keren is de lijn gescheurd, en ook weer vastgeknoopt. Kinderen duwen er tegenaan, spelen ermee. Soms passeren ze de lijn, maar dat is niet de bedoeling. In het begin was ik er zelf niet zo strikt in. Een meisje dat me niet duidelijk kon maken wat ze nodig had, nodigde ik uit het gewenste product te komen aanwijzen. Maar zodra je één kind achter de lijn toelaat, willen ze het allemaal. En dan wordt het een chaos. Dus til ik de kinderen nu voor de lijn op, zodat ze op de tekening van de beschikbare producten in de emergency room kunnen aanwijzen wat ze nodig hebben. We verstrekken hier babymelk (alleen gesteriliseerd, en steriliseren kost veel tijd!), wc-papier, luiers, maandverband, natte tissues, keukenrol, plastic bekers, zonnebrandcrème en voeding voor diabetici.

Een vrouw heeft zelf geen flesje voor babymelk. Gelukkig staat er nog eentje om weg te geven. Ik steriliseer hem voor haar. Ze moet even wachten. Lees verder →

Gewoon een maatje

– door Hans de Groot –

Graag wil ik wat delen over mijn werk, dat ik doe vanuit de inspiratie van de Zen Peacemaker leefintenties (en ook vanuit nog meer intenties):

Drie jaar geleden veranderde mijn loopbaan ingrijpend: van managementtrainer/-adviseur ben ik gaan werken (deels vrijwillig) voor kwetsbare mensen met een psychiatrische achtergrond. De start was het werk als maatje van een jongeman van 23 jaar. Ik ben nu ruim 3 jaar maatje van hem, met veel plezier en toewijding. Van hieruit ben ik begin vorig jaar de Vriendendienst “gewoon een maatje” (van de RIBW in Nijmegen) gaan coördineren. Ik werf vrijwilligers, begeleid ze en koppel ze aan mensen uit de psychiatrie.

Het is de bedoeling graag dat ‘mijn’ vrijwilligers de deelnemers niet begeleiden, adviseren of anderszins proberen te veranderen. Dan lijkt het alsof je weet wat goed is voor een ander. Beter is het om vanuit ‘niet weten’ nieuwsgierig een tijd met de (eenzame) ander optrekken, een band opbouwen, gezellige dingen doen zoals koffie drinken, wandelen of winkelen. Langzaam maar zeker de logica van de ander gaan snappen. Dat kan alleen als ze een tijd lang (zonder oordelen) getuige zijn van het leven van de ander, met zijn ups en zeker ook zijn downs, met zijn plezier en zijn tragiek. Lees verder →

Collecteren
– door Harriet Marseille –

Op 14 maart was het weer zover: de start van de jaarlijkse Amnesty-collecteweek. Ik weet niet precies hoe lang ik dit werk al doe, maar op de een of andere manier ben ik eraan gehecht geraakt. Ik zie het als een oefening in geven en ontvangen. Ik open me om geld te ontvangen voor het goede doel dat me zo dierbaar is: Amnesty International. En ik ontvang ook de dankbaarheid van de coördinator, wanneer we na afloop de opbrengst tellen. Wat ik geef? Ik stel een paar uur van mijn tijd ter beschikking. Maar daarnaast geef ik de mensen bij wie ik aanbel mijn aandacht, een vriendelijke groet, een vrolijke lach, of dankbaarheid. Zelfs als ze geen geld in de collectebus stoppen. Tenminste, dat probeer ik.

Lees verder →

Vrijwilligerswerk in een noodopvanglocatie
– door Annie Schalkwijk –

Het leek zo veelbelovend, in oktober 2015. Het uitgestrekte terrein Crailo, dat op Bussums, Larens en Hilversums grondgebied ligt en waar voorheen een AZC was gevestigd, ging dienen als noodopvanglocatie voor vluchtelingen. Honderd vluchtelingen zouden hier 4 tot 6 maanden in een noodopvang verblijven met mooie kamers en veel privacy. Ze werden hartelijk verwelkomd door burgemeester Elbert Roes van Laren.

Omdat voor het COA een aantal van 100 bewoners ( zo noemen wij de vluchtelingen) te weinig was, hadden de gemeenten de nek uitgestoken en zelf de opvang voor 100 bewoners gerealiseerd. Zij hadden het Leger des Heils gevraagd de opvang te coördineren en de bewoners kregen ook meer aangeboden dan het landelijk gebruikelijke kale bed – bad – brood.

Lees verder →

Burgerlijke ongehoorzaamheid
– door Joke Hilhorst-Klomp –

Vandaag ben ik erg burgerlijk ongehoorzaam geweest. Ik geef Nederlandse les in het AZC in B., en een van de leerlingen is een jonge moeder met twee kleine kindjes. Vanmorgen stuurde ze mij een berichtje dat ze vandaag naar het AZC in O. moest. Haar verblijfsvergunning is rond. Fijn natuurlijk maar nu moest ze het verder maar zelf uitzoeken.
Ze had een vervoersbewijs gekregen voor het openbaar vervoer en verder moest ze het maar bekijken! Ze heeft een baby, en een jongetje van zes. Van B. naar O. is de reistijd bijna drie uur. Ze was er vanmiddag met de bus, de trein en de bus naar toegegaan om vast wat bagage te brengen en ze wilde dan terug naar B. om de kinderen te halen. Bij het AZC in B. hadden ze gezegd dat de reis naar O. maar anderhalf uur zou zijn. Lees verder →

– door Annie Schalkwijk –

Sinds november 2015 zijn in voormalig AZC Crailo (in Hilversum) 100 vluchtelingen in noodopvang gehuisvest. Ik ben er als vrijwilliger actief.

De eerste berichten waren dat er 1600 vluchtelingen zouden komen in het Gooi, verspreid over diverse locaties. Veel heen en weer praten, locaties afwijzen, touwtrekken met de provincie. Tenslotte nemen de 9 regiogemeenten, onder leiding van Hilversum, de beslissing om 100 mensen te gaan huisvesten. Ik ben hier blij mee. Waar veel gemeenten geen vluchtelingen toelaten omdat het COA om financiële redenen alleen grootschalige locaties wil, nemen de gemeenten in het Gooi zelf hun verantwoordelijkheid. Overigens gaan er nog steeds stemmen rond dat er ‘binnenkort’ tenminste 1000 bijkomen.  Lees verder →

Winter 2014 – 2015 in maatschappelijke opvang
“De Cocon”, Gooi & Vechtstreek

De daklozenopvang heeft 16 bedden, 12 voor mannen en 4 voor vrouwen. In de kleine kamers staan stapelbedden, het raam kan niet open. In de winterregeling fase 1 gaan de kamers dubbel bezet worden. Dat was altijd bij gevoelstemperatuur rond het vriespunt. Dat kon dus de ene dag wel en de andere dag weer niet van kracht zijn. En vol was vol, pech voor de dakloze. Bij strengere vorst kwamen er ook veldbedden in de eetzaal, niemand werd geweigerd. Meestal was dit van korte duur.

Nu is er landelijk en op Europese regelgeving nogal wat gewijzigd. De Raad van Europa heeft bepaald dat alle Ongedocumenteerden recht hebben op “bed, bad, brood”. Op zich ben ik het daar mee eens. Maar onze eigen daklozen dan??? De gemeente besloot dat zij ook de hele winter onder dak moeten blijven. Ook dat vind ik een goed uitgangspunt. Lees verder →