‘Affect matters’ (1): een zen peacemaker dr. in ons midden!
– door Harriet Marseille
Op woensdag 2 december vond een historische gebeurtenis plaats: we hebben een zen peacemaker dr. in ons midden gekregen! Kim Tsai is die dag gepromoveerd op een echt zen peacemaker onderzoek en dat is revolutionair te noemen, want ik denk dat ze heel wat heilige huisjes omver heeft geschopt in de wetenschappelijke wereld.
Haar proefschrift heet: ‘Affect matters’. Onder affect wordt verstaan: het vermogen om geraakt te worden en daaruit emoties te ontwikkelen. Het proefschrift is een ‘affectivist autoethnography with asylum seekers and refugees.’ Oftewel: een zelfreflectie-studie waarbij ze affect en activisme combineert, in haar werken met asielzoekers en vluchtelingen. Kim stelt dat relaties de kern dienen te vormen van het werken met hen.
Ze heeft zich bij haar werk diepgaand laten inspireren door het boedhisme en de 3 uitgangspunten van de zen peacemakers: niet weten (waaronder ook het totaal verloren kunnen zijn; lostness), erkennen wat is, en actie die uit deze twee voortkomt.
De opponenten in de promotiecommissie namen woorden in de mond als briljant en moedig. Een van hen beschreef het lezen van haar proefschrift als het drinken van een groot glas ambrosia. Ook stelden zij kritische vragen, zoals over het vermengen van politiek activisme met wetenschap en over de boedhistische invalshoek. Kim verdedigde haar werk met verve, in een zaal die voor een groot deel gevuld was met vluchtelingen en asielzoekers die zij persoonlijk kende.
Ze benadrukte dat affect niet alleen gaat over lief en aardig zijn, maar ook over de keerzijde daarvan. We hebben het vermogen tot liefde en compassie, maar ook het vermogen tot wreedheid. Om dit werk te doen, zullen we ook onze donkere kanten moeten erkennen.
Dit proefschrift is een aanrader voor eenieder die als vrijwilliger of professional met vluchtelingen te maken heeft, of die geraakt is door wat zich op dit moment allemaal afspeelt rond vluchtelingen. En ook voor iedereen die inspiratie wil opdoen hoe je met mensen in zeer moeilijke situaties kunt werken, zonder het vermogen om diepgaand geraakt te worden af te hoeven sluiten.